Pediatrische patiënten
Kinderen van 2 jaar en ouder, in het bijzonder deze tussen 2 en 7 jaar en/of met een gewicht ≤ 20 kg, moeten met voorzichtigheid worden behandeld en zeer goed worden opgevolgd wegens van de hoge incidentie en ernst van slaperigheid (zie rubriek 4.8).

Hartaandoeningen
Men moet voorzichtig zijn bij de behandeling van patiënten met ernstige of onstabiele en ongecontroleerde cardiovasculaire aandoeningen.

Oogaandoeningen
Sommige patiënten (12,7%) vertoonden in klinische studies een oogreactie van het allergische type bij behandeling met Alphagan (zie rubriek 4.8 voor meer informatie). Wanneer een allergische reactie optreedt, moet de behandeling met Alphagan worden gestopt.
Er zijn meldingen geweest van late oculaire overgevoeligheidsreacties met Alphagan 0,2%, die soms gepaard gingen met een stijging van de IOD.

Bloedvataandoeningen
Men moet voorzichtig zijn met het gebruik van Alphagan bij patiënten die lijden aan depressie, cerebrale of coronaire insufficiëntie, fenomeen van Raynaud, orthostatische hypotensie of tromboangiitis obliterans.

Lever- en nierinsufficiëntie
Alphagan is niet bestudeerd bij patiënten met lever- of nierinsufficiëntie; men moet voorzichtig zijn bij de behandeling van deze patiënten.

Benzalkoniumchloride
Het bewaarmiddel in Alphagan, benzalkoniumchloride, kan oogirritatie, symptomen van droge ogen veroorzaken en kan invloed hebben op de traanfilm en het corneaoppervlak bij langdurig gebruik. Patiënten moeten de contactlenzen verwijderen vóór de toediening en minimaal 15 minuten wachten vooraleer ze terug te plaatsen. Benzalkoniumchloride kan zachte contactlenzen ook verkleuren. Patiënten moeten contact met zachte contactlenzen vermijden.

Alphagan moet met voorzichtigheid worden gebruikt bij patiënten met droge ogen en bij patiënten bij wie de cornea mogelijk beschadigd is. In geval van langdurig gebruik moeten patiënten worden gecontroleerd.

Alphagan is gecontra-indiceerd bij patiënten die worden behandeld met monoamineoxidaseremmers (MAO-remmers) of met antidepressiva die de noradrenerge transmissie beïnvloeden (zoals tricyclische antidepressiva en mianserine), (zie rubriek 4.3).

Hoewel er geen onderzoek is gedaan naar specifieke interacties tussen andere geneesmiddelen en Alphagan, zou een additief of potentialiserend effect mogelijk kunnen zijn met geneesmiddelen die het CZS onderdrukken (alcohol, barbituraten, opiaten, sedativa of anesthetica).

Er zijn geen gegevens beschikbaar over de concentratie van circulerende catecholamines na toediening van Alphagan. Voorzichtigheid is echter geboden bij patiënten die worden behandeld met geneesmiddelen die het metabolisme en de absorptie van circulerende amines, zoals chloorpromazine, methylfenidaat en reserpine, zouden kunnen  beïnvloeden.

Na toediening van Alphagan werden klinisch niet-significante dalingen van de bloeddruk beschreven bij sommige patiënten. Voorzichtigheid is geboden bij gelijktijdig gebruik van geneesmiddelen zoals antihypertensiva en/of cardiale glycosiden en Alphagan.

Voorzichtigheid is geboden bij gelijktijdig opstarten (of veranderen van de dosis) van een systemisch geneesmiddel (onafhankelijk van de farmaceutische vorm) dat een interactie kan vertonen met -adrenerge agonisten of invloed kan hebben op hun activiteit, zoals bijvoorbeeld agonisten of antagonisten van de adrenerge receptor (zoals isoprenaline, prazosine).

Zwangerschap
De gebruiksveiligheid bij zwangere vrouwen is niet aangetoond. Uit experimenteel onderzoek bij dieren zijn bij gebruik van brimonidinetartraat geen teratogene effecten gebleken. Bij konijnen veroorzaakte brimonidinetartraat, bij plasmaconcentraties die hoger waren dan wordt bereikt bij de behandeling van mensen, een hogere incidentie van pre-implantatieabortus en postnatale groeireductie. Alphagan mag enkel tijdens de zwangerschap worden gebruikt wanneer de mogelijke voordelen voor de moeder groter zijn dan de mogelijke risico’s voor de foetus. Om de systemische absorptie te verminderen, zie rubriek 4.2.

Borstvoeding
Men weet niet of brimonidine overgaat in moedermelk. Het bestanddeel wordt afgescheiden in de melk van zogende ratten. Alphagan mag niet worden gebruikt door vrouwen die borstvoeding geven.

Alphagan kan vermoeidheid en/of slaperigheid veroorzaken en dit kan de rijvaardigheid of het vermogen om machines te bedienen in het gedrang brengen. Alphagan kan wazig en/of abnormaal zicht veroorzaken en dit kan de rijvaardigheid of het vermogen om machines te bedienen in het gedrang brengen, in het bijzonder ‘s nachts of bij beperkt licht. De patiënt moet wachten tot deze symptomen verdwijnen alvorens een voertuig te besturen of machines te bedienen.

Oftalmologische overdosering (volwassenen):
In de ontvangen meldingen waren de symptomen over het algemeen degene die al zijn vermeld als bijwerkingen.

Systemische overdosering door accidenteel inslikken (volwassenen):
De beschikbare gegevens over accidenteel inslikken van brimonidine bij volwassenen zijn zeer beperkt. De enige bijwerking die tot dusver werd gemeld is hypotensie. Volgens de melding werd de hypotensie gevolgd door een reactieve hypertensie.

Een orale overdosis wordt behandeld met ondersteunende en symptomatische maatregelen, de luchtwegen van de patiënt moeten worden opengehouden.

Het is bekend dat orale overdosering van andere alfa-2-agonisten kan leiden tot symptomen zoals hypotensie, asthenie, braken, lusteloosheid, sedatie, bradycardie, aritmie, miosis, apneu, hypotonie, hypothermie, ademhalingsdepressie en insulten.

Pediatrische patiënten
Gevallen van ernstige bijwerkingen volgend op onopzettelijke inname van Alphagan door kinderen werden gepubliceerd of gerapporteerd aan Allergan. De patiënten vertoonden symptomen van depressie van het CZS, typisch tijdelijk coma of beperkt bewustzijn, lethargie, slaperigheid, hypotonie, bradycardie, hypothermie, bleekheid, respiratoire depressie en apneu, en moesten worden opgenomen op intensieve zorg voor intubatie waar nodig. Alle patiënten herstelden volledig, gewoonlijk binnen 6-24 uur.

Farmacotherapeutische categorie: Sympathomimetica voor de behandeling van glaucoom, ATC-code: S01EA 05.

Brimonidine is een alfa-2-adrenerge receptoragonist die 1000 keer selectiever is voor de alfa-2-adrenoreceptor dan voor de alfa-1-adrenoreceptor.

Door deze selectiviteit ontstaat er geen mydriase en is er geen vasoconstrictie van de capillairen bij menselijke retinaxenotransplantaties.

Topische toediening van brimonidinetartraat verlaagt bij mensen de intraoculaire druk (IOD), met minimale invloed op de cardiovasculaire of pulmonale parameters.
Er zijn beperkte gegevens over patiënten met bronchiaal astma en hieruit blijken geen bijwerkingen.

Alphagan is snelwerkend en heeft twee uur na inname een maximaal oculair hypotensief effect. In twee studies die 1 jaar duurden, verlaagde Alphagan de IOD gemiddeld met ongeveer 4-6 mmHg.

Uit fluorofotometriestudies bij dieren en bij mensen blijkt dat brimonidinetartraat een dubbel werkingsmechanisme heeft. Men denkt dat Alphagan de IOD kan verlagen door de vorming van glasvocht te verminderen en de uveosclerale eliminatie te verbeteren.

Uit klinische studies blijkt dat Alphagan doeltreffend is in combinatie met topische bètablokkers. Studies op kortere termijn doen ook vermoeden dat Alphagan een klinisch significant additief effect heeft in combinatie met travoprost (6 weken) en latanoprost (3 maanden).

a)  Algemene eigenschappen

Na oculaire toediening van een 0,2%-oplossing, twee keer per dag, gedurende 10 dagen, waren de plasmaconcentraties laag (gemiddelde Cmax 0,06 ng/ml). Er was beperkte accumulatie in het bloed na herhaalde toediening (2 keer per dag gedurende 10 dagen). De oppervlakte onder de curve van plasmaconcentratie op tijd, gedurende 12 uur bij steady state (OOC0-12u) was 0,31 ng·u/ml, tegenover 0,23 ng·u/ml na de eerste dosis. De gemiddelde halfwaardetijd in de systemische bloedsomloop was bij mensen ongeveer 3 uur na topische toediening.

Brimonidine is na topische toediening bij mensen voor ongeveer 29% gebonden aan plasmaproteïnen.

Brimonidine bindt omkeerbaar aan melanine in de oogweefsels, in vitro en in vivo.  Na 2 weken toediening van oogdruppels was de concentratie brimonidine in de iris, het ciliair lichaam en de choroid-retina 3 tot 17 keer hoger dan na een eenmalige dosis. Accumulatie komt niet voor in afwezigheid van melanine.

De significantie van deze binding aan melanine is bij mensen onduidelijk. Maar er werden geen significante oculaire bijwerkingen vastgesteld bij biomicroscopisch onderzoek van de ogen van patiënten die tot een jaar lang met Alphagan werden behandeld. Er werd ook geen significante oculaire toxiciteit vastgesteld in een oculaire veiligheidsstudie waarin apen één jaar lang ongeveer vier keer de aanbevolen dosis brimonidinetartraat kregen toegediend.

Na orale toediening wordt brimonidine bij mensen goed geabsorbeerd en snel geëlimineerd. Het grootste deel van de dosis (ongeveer 75% van de dosis) wordt binnen de vijf dagen als metabolieten uitgescheiden in de urine; er werd geen oorspronkelijk geneesmiddel teruggevonden in urine. In vitro-studies op dierlijke en menselijke levers geven aan dat metabolisatie grotendeels gebeurt door aldehydeoxidase en cytochroom P450. De systemische metabolisatie lijkt dus hoofdzakelijk via de lever te gebeuren.

Kinetisch profiel:
Er werden geen grote afwijkingen gezien van de dosisproportionaliteit voor de piekplasmawaarde (Cmax) en de OOC na eenmalige topische toediening van 0,08%, 0,2% en 0,5%.

b)  Kenmerken bij patiënten

Kenmerken bij bejaarde patiënten:
De Cmax, de OOC en de schijnbare halfwaardetijd van brimonidine zijn na eenmalige toediening vergelijkbaar bij bejaarden (patiënten van 65 jaar of ouder) en bij jonge volwassenen. Dit geeft aan dat de systemische absorptie en eliminatie niet afhankelijk zijn van de leeftijd.

Uit gegevens uit een klinische studie die 3 maanden duurde en waarin bejaarden werden opgenomen, blijkt dat de systemische blootstelling aan brimonidine zeer laag is.

Niet-klinische gegevens duiden niet op een speciaal risico voor mensen. Deze gegevens zijn afkomstig van conventioneel onderzoek op het gebied van veiligheidsfarmacologie, toxiciteit bij herhaalde dosering, genotoxiciteit, carcinogeen potentieel, reproductietoxiciteit.

Benzalkoniumchloride
Poly(vinylalcohol)
Natriumchloride
Natriumcitraat
Citroenzuurmonohydraat
Gezuiverd water
Hydrochloorzuur (voor correctie van de pH) of
Natriumhydroxide (voor correctie van de pH)

Niet van toepassing.

Voor de eerste opening:  2 jaar voor de flesjes van 2,5 ml.
  3 jaar voor de flesjes van 5 ml en 10 ml.

Na de eerste opening:  28 dagen.

Bewaren beneden 25 °C.

Witte lage densiteit polyethyleen druppelflesjes met een druppelteller van 35 microliter. De dop is een klassieke polystyrene schroefdop of een ‘Compliance Cap’ (C-Cap).

Flesjes van 2,5 ml, 5 ml en 10 ml in verpakkingen van 1, 3 of 6.

Het is mogelijk dat niet alle genoemde verpakkingsgrootten in de handel worden gebracht.

Geen bijzondere vereisten.

1. Datum van eerste verlening van de vergunning: 09.03.1998
2. Datum van laatste verlenging: 

09/2024
 
Goedkeuringsdatum: 10/2024